Prawo do usunięcia danych (prawo do bycia zapomnianym) nie jest prawem absolutnym, istnieje ono wyłącznie w sytuacji, gdy zostanie spełniona jedna z przesłanek wskazanych w art. 17 ust. 1 lit. a-f, np. dane osobowe nie są już niezbędne do celów, w których zostały zebrane.
W przypadku relacji z klientem, podstawą prawną do przetwarzania jego danych osobowych jest niezbędność do realizacji zawartej umowy, a po jej zakończeniu prawnie uzasadniony interes w postaci zabezpieczenia się przed ewentualnymi roszczeniami do czasu upływu okresu przedawnienia – jeżeli więc przedsiębiorca ogranicza się wyłącznie do tego, co niezbędne, nie jest on zobligowany do usuwania danych na żądanie, ponieważ dysponuje ważną podstawą prawną na przetwarzanie tych danych osobowych.
Nie należy też zapominać, że przedsiębiorca jako ADO nie może czekać na to, aż ktoś zażąda usunięcia danych, ponieważ z mocy prawa jest zobowiązany by przechowywać dane osobowe jedynie tak długo, jak jest to niezbędne do realizacji celów zgodnych z przyjętymi podstawami prawnymi.