SN: O karach na call center za brak zgód

SN: „czy dopuszczalne jest nałożenie kary pieniężnej, na podstawie art. 209 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. nr 171, poz. 1800 ze zm.) w związku z art. 172 ust. 1 i art. 174 pkt 1 tej ustawy, na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, w sytuacji gdy zlecił on przeprowadzenie akcji promującej jego usługi innemu podmiotowi, który wykonał to zlecenie używając dla celów marketingu bezpośredniego automatycznych systemów wywołujących bez uzyskania na to zgody abonentów lub użytkowników końcowych będących adresatami takich działań?”

OPINIA:

Co do zasady – SN poprawnie stwierdził odnosząc się do konkretnej sprawy, że zobowiązany do pozyskania zgody był zlecający działania marketingowe, choć „zamieszanie” mogą budzić poczynione na marginesie uzasadnienia rozważania sugerujące że przy jednym działaniu zgodę muszą pozyskiwać niezależnie od siebie zarówno zleceniodawca jak i zleceniobiorca – choć w mojej ocenie jest to raczej nieporozumienie spowodowane wyciągnięciem jednego zdania w oderwaniu od całościowego kontekstu rozważań SN:

(…)nie ma znaczenia, czy dostawca posługuje się samodzielnie ASW, czy też zleca posłużenie się ASW innemu podmiotowi dla celów marketingu bezpośredniego usług tego dostawcy telekomunikacyjnego. Przepis art. 172 ust. 1 PT nie wprowadza rozróżnienia między takimi sytuacjami. W sytuacji, gdy dostawca określa zasady działań marketingowych, grupę docelową oraz przekazuje numery komórkowe, na które mają być wykonywane połączenia przez ASW, a dodatkowo dołącza zgody marketingowe, to w ocenie Sądu Najwyższego jest to używanie ASW w rozumieniu art. 172 ust. 1 PT, a takie używanie wymaga uzyskania uprzedniej zgody abonenta lub użytkownika końcowego. W konsekwencji Sąd Najwyższy uznaje, że obowiązek uzyskania zgody abonenta celem legalnego korzystania z ASW obciąża przedsiębiorcę, który faktycznie używa ASW oraz przedsiębiorcę, który posługuje się ASW innego przedsiębiorcy (zleca użycie ASW innemu przedsiębiorcy) dla celów marketingu bezpośredniego adresowanego do abonentów i użytkowników końcowych, których bazę przekazał temu innemu przedsiębiorcy. Natomiast według art. 209 ust. 1 pkt 25 PT karze pieniężnej podlega ten, kto nie wypełnia obowiązku uzyskania zgody abonenta lub użytkownika końcowego, o którym mowa w art. 172. Przepis sankcjonuje zatem naruszenie obowiązku uzyskania zgody abonenta lub użytkownika końcowego, a nie samo używanie ASW. (…)

Tzn. SN odnosił się do sytuacji, w której przedsiębiorca telekomunikacyjny zamiast zlecać wykorzystanie ASW innemu podmiotowi realizuje to w ramach własnej struktury organizacyjnej – natomiast w danym przypadku można wyodrębnić jeden podmiot który „używa” ASW, choćby był nim zlecający – skoro to zlecający „określa zasady działań marketingowych, grupę docelową oraz przekazuje numery komórkowe, na które mają być wykonywane połączenia przez ASW, a dodatkowo dołącza zgody marketingowe” – i zależności od sytuacji tym podmiotem może być albo wykonujący, albo zlecający.

treść orzeczenia:

http://www.sn.pl/sites/orzecznictwo/Orzeczenia3/III%20SZP%207-15.pdf

 

Dodaj komentarz